De collega's

Om 9u arriveren we op het stadhuis voor de ontmoeting en uitwisseling met het personeel van de Mairie de Dogbo. De burgemeester, zijn 2 adjoints au maire (schepenen) zijn al bezig met de wekelijkse vergadering. Het is een soort MAT die zij CODI noemen, waarop de 18 aanwezige verantwoordelijken van de diensten (directeurs en diensthoofden ‘chefs’) hun planning en hun aandachtspunten naar voor brengen.
Ze stellen hun organigram voor en we mogen vragen stellen. Daarna is het hun beurt om te vernemen hoe wij dingen aanpakken. Een boeiende uitwisseling. We krijgen een rondleiding op het grote terrein van het stadhuis en bezoeken alle diensten. Jammer dat we het nieuwbouw stadhuis niet bezochten. Eind deze maand wordt het ingehuldigd.

We gaan een tweetal km verder een kijkje nemen bij het nieuwe project van de burgemeester. Het betreft een land- en tuinbouwproject waar jongeren ervaring kunnen opdoen voor ze zelf een bedrijfje in de tuinbouw, landbouw of viskweek opzetten. Het domein is maar liefst 71 ha groot waarvan al een 5-tal ha in ontwikkeling is. We zien er 3 visvijvers met tilapia, kleine hoevedieren, maïs, watermeloenen, zoete aardappel, tomaat, aardnoten, pepers (piments)…
Uit een selecte van een 100-tal kandidaten werden na een proefperiode van een tweetal weken 27 starters weerhouden. Het is dan ook een harde stiel om boven de 30 graden intensief het land te bewerken.  

In de namiddag bezoeken we de privéschool La Source (dus niet ‘Sous’ zoals we de schepen verkeerdelijk influisterden toen hij zijn speech gaf). We kregen er een traditioneel onthaal met dans en zang en een demo van hoe de kinderen hun handen moeten wassen aan de tipitap. Kinderen zijn altijd een dankbaar onderwerp om te fotograferen. In een school zitten er veel en de fotoshoot was dan ook overweldigend.

We gaan nog langs bij een associatie (eigenlijk een coöperatie) van  vrouwen die maniok en andere lokale producten (maïs, paddenstoelen (pleurotten)...) verwerken. Het centrum is opgericht met Belgisch geld van de BTC (Belgische technische coöperatie).

Vervolgens op naar de markt. Een mengeling van geuren en kleuren in een krioelende menigte van duizenden kraampjes met van alles en nog wat. De Brigade Sanitaire, die de orde op de markt handhaaft, verwelkomt ons in disciplinaire houding, maar al gauw krijgen we ze toch aan het zingen. De Sani Marché is naast een openbaar toilet ook een showroom waar inwoners kennis kunnen maken met verschillende modellen van toiletten in verschillende prijsklassen. Ze doen er hier veel aan om mensen hygiëne bij te brengen en het ontlasten in de brousse te ontraden.

's Avonds worden we bij verrassing uitgenodigd door onze Beninese collega’s voor een party in een lokale kroeg.  We zijn moe en houden het dus niet te laat.