21 februari 2014

22 februari 2014 - Dogbo, Benin

Onze laatste dag in Dogbo. ..

We brengen een bezoek aan een lagere school in het kader van ons ‘waterproject’. De leerlingen, die zichzelf ‘les avocats de l’eau’ noemen, maken via een mooie sketch met dans en muziek duidelijk dat gebruik van zuiver water en hygiëne van levensbelang is.

De directeur neemt ons mee naar de bevoorrading van water op school zelf die blijkbaar al een tijdje stuk is. De aandrijving van de pomp van de watertoren verderop functioneert niet goed en men vraagt om via Protos na te denken over een boorput zoals in de andere dorpen.  We dringen aan bij Yolande van de gemeente om hier aandacht aan te besteden zodat de kinderen geen ‘avocats sans eau’ zijn…

Zoals gisteren in het centrum van Dogbo, volgen we vandaag ook een jongen in zijn dagelijkse omgeving, maar dan in een dorp in de brousse. Ghislain is 11 jaar, houdt van voetbal en heeft nog een broer en een zusje. We leren toch telkens weer bij en vinden het fantastisch om op deze manier de kinderen in Roeselare te laten kennismaken met hun leeftijdsgenoten hier. Het wordt een mooi project….

Het was een heel intense week, samen met de schitterende ambtenaren van Dogbo hebben we onze thema’s verder uitgetekend en gepland. De samenwerking wordt er altijd maar beter op en betekent heel veel voor het welzijn van de bevolking van Dogbo. We zijn blij hieraan structureel te kunnen bijdragen.

We vertrekken om 16u vanuit Dogbo naar Cotonou, een trip van zo’n 4 uren voor 90 km…. De staat van de wegen hier  verbetert er niet op, vergeleken hierbij lijken onze putjes een futiliteit. Zo zie je maar dat alles relatief is…

Bonjour Dogbo!

2 Reacties

  1. Frans en Pietje:
    27 februari 2014
    Als ik dit zo lees ben ik oprecht onder de indruk van de wijze waarop de samenwerking Roeselare-Dogbo steeds meer handen en voeten krijgt. Ook blij dat ik een klein rolletje heb gehad bij de totstandkoming van dit alles.....
  2. Bruno Vandaele:
    3 maart 2014
    In andere contacten op facebook en internet zie je dat jongeren naar scholen, dorpen en eventueel hulpbehoevende streken in Afrika gaan om daar dingen te leren over het land en de streek maar ook over de manier van leven. Onze jongeren zijn verwend en het zou eigenlijk niet slecht zijn om een aantal jongeren mee te sturen naar Dogbo om met eigen ogen te zien dat het hier niet slecht is. Ik stel mijn dochter alvast kandidaat. Ze beseft niet hoe goed ze het bij ons heeft.